Nieuw- Zeeland, wat ben je mooi.

Op 6 juli zijn Femke en ik in het vliegtuig gestapt, om ruim dertig uur later te worden opgewacht door mijn broer in Auckland. Aan de andere kant van de wereld.

Het is nog vroeg en donker buiten als we onze eerste nieuw- zeelandse ademteug nemen. Een beetje zenuwachtig wacht ik tot mijn rolstoel uit het ruim wordt gehaald. Over een paar minuten mag ik eindelijk mijn broer weer knuffelen en zal ik mijn nichtje voor het eerst ontmoeten. Mijn rolstoel is mee omdat ik nog geen grote afstanden kan lopen, al gaat het op dit moment erg goed met mij. We hebben tijdens de vlucht veel gemak gehad van het door mij zo gehate ding. Als eerste in het vliegtuig, als eerste door de douane en noem het maar op. We weten er goed van te profiteren en zien er de lol wel van in. Het duurt dan ook maar een half uur voor we gecheckt en gescreend door de douane zijn en ik mijn broer een knuffel kan geven.

Vier jaar geleden vertrok hij naar Nieuw- Zeeland, waar hij na een jaar verliefd werd op Ona. Sinds kort ben ik tante en omdat er weinig mogelijkheden zijn om zo'n reis te maken heb ik deze kans gegrepen. Er zaten helaas ook wat nadelen aan. Zo is het nu bijvoorbeeld winter, maar Femke en ik zijn goed voorbereid weg gegaan.

Aangekomen in zijn huis in Auckland werp ik meteen een eerste blik op mijn nichtje... wat is ze mooi. We brengen een paar dagen bij mijn broer door. Ona laat ons wat mooie plekjes in Auckland zien en samen gaan we een dagje naar Piha. Ondanks dat het soms moeilijk voor ons is begrijp ik waarom mijn broer hier is gaan wonen, het is prachtig.

Op maandag beginnen we aan onze road trip. De kleine golf is volgeladen met eten en onze eerste stop zal in Hamilton zijn. Niet de mooiste stad, maar het is dicht bij de glowworm caves. Dit stond hoog op ons lijstje. Miljoenen glimwormen geven de grot een sprookjesachtige sfeer. Ook bezoeken we in Hamilton een zwembad. Na twee nachten in een hostel, waarin we onder andere vrienden hebben gemaakt met een Australisch meisje, zetten we de reis voort richting rotorua.

We verblijven in een relatief groot hostel. We slapen in een kamer met zes kamergenoten die ieder zijn eigen geur meedragen. Ach.. Je moet er iets voor over hebben. De eerste dag bezoeken we een thermal Maori village. Erg gaaf om te zien hoe het water op sommige plaatsen 180 graden kan worden. De omgeving is prachtig en je kunt overal water zien koken van de hitte. Het regent flink en de rook zorgt voor een dramatisch effect. Doorweekt maar voldaan komen we die avond in ons hostel. Zodra ik mijn kussen raak lig in in coma. Om 20:30 wel te verstaan. Die jetlag blijft toch een beetje in mijn systeem zitten.